લગભગ દર પંદર દિવસે કાળાં વસ્ત્રો પહેરેલી બે ચારણ સ્ત્રીઓ પાડોશ ના ઘરનાં બારણાં પાસે આવીને ઊભી રહેતી અને બોલવા લાગતી. એ બન્ને સ્ત્રીઓ ડર લાગે તેવી હતી. અને પોતે ઘરના બારણા વાસી દેતી.
ફરી આજે એ સ્ત્રીઓ પોતાના ઘરના બારણા પાસે ઊભી રહી…કહેવા લાગી, “ ચાલ બેના, ખોડિયાર મા ના ઘઉં આપી દે….”
પોતે કઇ વિચારે ત્યાં બીજી સ્ત્રી બોલવા લાગી, “બારણે આવનારને આમ ઊભા ન રખાય, અને પાછા પણ ન
વળાય… આ તો ખોડિયાર મા નું કામ છે.. દીકરી… મા તારા ભાઇને સો વર્ષનો કરે…!”
એને થયું, મા ખોડિયારે મને ભાઇ આપ્યો હોત તો… તો …હું તને…!
પ..ણ…!
– નયનેશ વોરા
શબ્દપ્રીત 
Recent Comments